Etienne, genç bir baba olarak, ergenlik dönemine adım atan kızı Rosa'nın kendi hayatını kurma isteğiyle yüzleşmek zorunda kalıyor. Rosa artık bir genç kadın haline geldi ve kendi bağımsızlığını kazanmak, kendi yolunu çizmek istiyor. Etienne, bu yeni duruma nasıl yaklaşması gerektiğini anlamaya çalışırken, kızının bu bağımsızlık arzusunun getirdiği duygusal karmaşayı da yaşıyor. Kızına her zaman yakın olmuş, onun hayatının her aşamasında yanında yer almış bir baba olarak, şimdi Rosa'nın kendi ayakları üzerinde durma zamanının geldiğini kabul etmek zorunda. Bu durum, her baba için oldukça zorlu bir süreç olabilir.
Etienne, kızının büyüdüğünü ve artık kendi hayatını kurma yetisine sahip olduğunu kabullenmek zorunda. Bu, sadece bir baba olarak değil, aynı zamanda bir öğretici ve gözlemci olarak da zorlayıcı bir deneyim. Kızının bağımsızlığını kabul etme ve ona kendi yolunu seçme özgürlüğünü verme süreci, Etienne için içsel bir mücadele haline geliyor. Rosa'nın kendi hayatını inşa etmesine izin vermek, onun için hem bir gurur kaynağı hem de bir kaybetme korkusu taşıyor. Bu durum, bir baba olarak yaşadığı duygusal çatışmaların derinleşmesine neden oluyor.
