Yazar ve yönetmen Alexandre Carriere, Jade’s Asylum adlı filminde psikolojik korkuyu basit bir doğrayıcı öncülüyle harmanlayarak izleyicilere sunuyor. Film, Jade’in zihninin parçalanmış yapısını, bir karıştırıcıya atılmış ve duvara fırlatılmış gibi hissettiren bir anlatımla gözler önüne seriyor. Carriere, izleyicilerin Jade’in kırık psikolojisinin derinliklerine inmelerini sağlarken, yönetmenlik becerisiyle de dikkat çekiyor. Bu film, sadece doğrusal bir anlatım sunmakla kalmayıp, aynı zamanda kaosun saf bir örneğini de sergiliyor. Jade's Asylum, düzensiz bir hikaye akışına sahip olmasının yanı sıra, her sahnede farklı bölümlerden kesitler barındırıyor ve bu kesitlerin çoğu sıkça tekrarlanıyor.
Jade, film boyunca kendisine hakaret eden, değersiz, zavallı ve kıskanç olduğunu söyleyen kötü niyetli "babasının hayaleti" Howard Roc LaFortune gibi zehirli erkek figürleriyle çevrili. Bu olumsuz etkiler nedeniyle Jade, ormandan çıkan yaratıkların etrafındaki insanların hayatlarını tek tek ele geçirmeye başladığı içe dönük psikotik bir döneme giriyor. Film, Jade’in bu karanlık yolculuğunu ve zihnindeki çatışmaları derinlemesine keşfederken, izleyiciyi de bu karmaşık psikolojik deneyimin içine çekiyor.
