Açıklama: Bir Merkez Cezaevi: Ankara Kadınlar ve erkekler, adli ve siyasi tutuklular, ve çocuklar, çocuk koğuşu: hapishanenin köleleri. Dördüncü koğuşun çocukları. Dördüncü koğuşun çocuklarının sefalet içinde yaşadığı bir gerçek. İşte bu koğuşun kırık camları, hırsızlar, katiller ve terkedilmiş çocuklar... Ay... İncecik, kavun dilimi gibi bir ay... Umut ve özlem dolu bir görüntü... Şişko, Şaban ve diğer çocuklar ellerini Tanrı'ya doğru açarlar. Yeni ayı ilk gördüklerinde dua eder ve dilek tutarlarsa, Tanrı'nın bu dilekleri yerine getireceğine inanırlar. Tüm çocuklar tek bir dilek tutar: "Allahım, beni daha iyi bir hapishaneye yolla." Onların tek arzusu budur: daha iyi bir cezaevi. Burada artık dayanacak güçleri kalmamıştır. Şiddet ve dördüncü koğuşun ağır yükleri onları tüketmiştir. Her şeyi kabullenmek zorundadırlar. Temizlik, mutfak işleri, kömür ve çöp taşıma gibi tüm angarya işler onların omuzlarına yüklenmiştir. Dayak ve baskılar... Gerçekten de cezaevinin köleleri haline gelmişlerdir. Ancak umutları asla sönmez. Başka bir cezaevine gitmeyi başarmalıdırlar...
